دستگاه مستقیم از طریق پرتو شامل یک گیرنده است که در داخل خط دید فرستنده قرار دارد. در این حالت هنگامی که پرتو از فرستنده به گیرنده مسدود می شود، یک جسم شناسایی می شود.
دستگاه مقاوم ساز فرستنده و گیرنده را در همان موقعیت قرار می دهد و از یک بازتابنده برای انعکاس پرتو وارونه از فرستنده به گیرنده استفاده می کند. یک شی زمانی حس می شود که پرتو قطع شود و نتواند به گیرنده برسد.
آرایش سنجش نزدیکی (انتشار) آرایشی است که در آن تابش ساطع شده باید به دور از جسم منعکس شود تا به گیرنده برسد. در این حالت، یک شی زمانی تشخیص داده می شود که گیرنده منبع سیگنال ارسالی را به جای اینکه قادر به دیدن آن ن باشد، ببیند. همان طور که در حسگرهای مقاوم سازی، فرستنده و گیرنده حسگر منتشر در همان مسکن قرار دارند. اما هدف به عنوان یک بازتابنده عمل می کند، به طوری که تشخیص نور به دور از جسم تداخل کننده منعکس می شود. فرستنده پرتوی از نور (معمولاً مادون قرمز پالسی، قرمز مرئی یا لیزر) ساطع می کند که در تمام جهات پخش می شود و منطقه تشخیص را پر می کند. سپس هدف وارد منطقه می شود و بخشی از پرتو را دوباره به گیرنده منحرف می کند. هنگامی که نور کافی روی گیرنده وجود داشته باشد، تشخیص رخ می دهد و خروجی روشن یا خاموش می شود.
برخی از چشم های عکس دارای دو نوع عملیات مختلف، عملیات نور و عملیات تاریک هستند. هنگامی که گیرنده سیگنال فرستنده را «دریافت» می کند، عملیات روشنایی عملیاتی می شود. هنگامی که گیرنده سیگنال فرستنده را «دریافت نمی کند» برای دستکاری عکس با چشمان تیره قابل اجرا می شود.
محدوده تشخیص سنسور فتوالکتریک "میدان دید" آن است، به این صورت که فاصله بزرگ برای حسگر برای بازیابی اطلاعات منهای فاصله کوچک است. اجسام کوچک قابل تشخیص اجسام کوچکی هستند که توسط حسگر قابل تشخیص هستند. حسگرهای دقیق تر معمولاً می توانند اجسام قابل تشخیص کوچکی با ابعاد بسیار کوچک داشته باشند.